 |
| Fra Arve paa tur. |
Endeleg inne i Kina. Det tok litt tid i passkontrollen. Antonin som eg sykla med over var ferdig p[ 10 min. Eg sat og venta i 1 time og skjona lite. Fekk mistanke om att det ville ha litt ekstra pengar. So eg gjorde mitt beste p[ [ prove [ stirre dei i senk, men det ikkje var noko [ hente her. Etter ei stund byrja eg [ mase p[ ei og br[tt kom det ut ein morsk fyr og starta og forhoyre meg om reiserute og osv. Eg svara so godt eg kunne, og han tok fram passet mitt, og ba om ID-kort. D[ eg fekk sj[ passet sjolv skone eg att dei var litt nervose. Bildet var fr[ 2000, halve ansiktet i skugge, resten med riksloeva over. Gammalt norsk pass er lett [ forfalske). I tillegg har eg no h[rlengde p[ 2mm. So dei var tydeleg i tvil. Men etter nytt forhoyr og masse tvil kom slapp eg inn. So var det gjenom tollen, men vi vart vinka av ei knallsot kinesisk dame, og eg sykla rett ned grensebommen so den hoppa av henglsa. Vi var inne i Kina med eit brak.
Eit nytt land og kultur.Og ja det var ein stor forskjell [ komme inn i Kina. Lanskapet er mykje et same men stemninga var ganske so forskjellig. I Laos alt tilbakelent og ferieaktig. Her alt stramt og tilrettelagt. Vegane g[r rett igjennom landskapet og asfalten glinsar i sola, og alle er i fullt arbeid. Her ikkje noko tilrettelagt eller bygd opp for turisme(enno). Kinesarane har nok med sin eigen kultur og jobb. Vi turistar er ikke lenger midtpunktet som i Laos. Men det betyr at vi kan slappe av og sj[ p[ folkelivet og nesten ingen ensar oss i det heile.
Kinesarane er opptekne av [ ta oss att i alt og ser framover.
Skulle nesten tru at eg er i Japan. Det er freaka klesdrakter og frisyrar overalt, lite som minnar om kommunisme. So eg gledar meg til ] reise vidare inn i landet. No g[r vegen vidare til Dali og fjella. Men det betyr att no har motbakkae byrja for alvor.
